کوچه سوسن  -خیابان آذربایجان  تهران - ایران

خیابان آذربایجان واقع شده در منطقه 10 شهرداری تهران که بزرگترین شهر ایران و پایتخت این کشور هست  یک حس و حال خاص دارد مانند نوجوانی پر آرزو و باهوش پر از انرژی و فعال هست . بیشتر ساکنین این محله در سال 1357 خورشیدی آذری زبان بودن البته در خاطر دارم که تنوع دینی زیادی هم در محله دیده می شد زرتشتی ، ارمنی ، کلیمی ، آشوری و البته مسلمان ، مسلمانان با گرایش شیعه اکثریت را داشتند .                                            کوچه هایی که در محدوده این خیابان هستند مانند جوی های متصل به رود اصلی پر پیچ و خم به نظر می آیند و مرتب پهن و باریک میشوند ! فقط اهالی محل میتوانند از میانبرها  ظرف چند دقیقه از تقاطع خیابان آذربایجان با خیابان رودکی جنوبی که به خیابان سرسبیل معروف هست به تقاطع خیابان خوش جنوبی و خیابان دامپزشکی برسند. یعنی از بیمارستان اقبال به درمانگاه لولاگر .

یادمه بزرگترین خواهرم که در سال 57 شمسی حدود 16 سال سن  داشت این مسیر را در کمتر از 5 دقیقه طی میکرد !

خانه ما در یکی از استراتژیک ترین  مکان های این محل بود . کوچه سوسن !برای رسیدن به کوچه سوسن باید از خیابان آذربایجان وارد کوچه هدایتی می شدیم سپس به سمت کوچه سوسن می پیچیدیم . 

کوچه سوسن خیلی باریک بود اما خیلی هم مهم بود یک میانبر بسیار مهم برای رسیدن از خیابان سلسبیل به خیابان خوش و بالعکس بود .این کوچه  شبیه حرف L انگلیسی هست که باید 90 درجه به سمت راست بچرخانی  نیم خط بلند آن 20 متر و نیم خط کوتاه آن 10 متری هست. در ضلع جنوبی نیم خط 20 متری ، چهار ساختمان بود که درب های آنها فقط به این کوچه باز می شد .اگر پهنای هر خانه را حدود 5 متر تصور کنیم طول این کوچه 20 متر بود . ضلع شمالی شامل سه خانه بود که دیوار حیاط  آنها به این کوچه محدود می شد - انتهای غربی نیم خط 20 متری  یک ساختمان بود بنابراین کوچه سوسن مانند جوی آبی از کنار آن خانه راه خود را پیدا میکرد تا به کوچه پهن تری متصل شود . از شرق به غرب اولین خونه متعلق به خانواده ای بود که مادرشون اسمش سار بود  .خانه بعدی مربوط به خانواده ای بود که به نظر خیلی جدی بودند ،خانواده صنعتی ، خانه سوم متعلق به ما بود و البته خانه چهارم متعلق به حاج خانمی بود که با خدمتکاری به نام لیلا خانم زندگی میکرد . 

من در این خانه به دنیا نیامدم  ظاهرا حدود 2 سالگی من بوده که به این خانه آمدیم اما تمام کودکی من در این خانه گذشت تا سن 10 سالگی .

اگر بخواهم این خانه را توصیف کنم باید بگویم که جنوبی بود یعنی از کوچه سوسن وارد راهرویی می شدیم که از یک طرف پله ای بود که به طبقه بالا میرفت و از طرف دیگر دو اتاق تو در تو بود  با درب چوبی سبز رنگ در سه طبقه و یک حیاط با حوض سنگی و یک درخت پیچ 10 ساله که در انتهای حیاط خانه بر روی دیوار همسایه بالا رفته بود .در انتهای حیاط مجاور دیوار پیچک یک دستشویی بود که سقف آن سالها محل بازی من و خواهر بزرگترم بود . 

زیر رمینی داشتیم که تقریبا 2 اتاق تو در تو بود و برای خودش خانه وحشت به حساب میامد بخصوص در آن سن و سال من چون عموما تاریک و پر از عنکبوت بود . البته به نوعی آشپزخانه محسوب میشد .

در حیاط ما به غیر از حوض سنگی یک شلنگ آب قرمز بلند و یک نردبان چوبی بلند و یک پایه فلزی کولر هم بود که برای بازی تارزان ایده آل بود .